Marijn Beuker is de nieuwe ‘Director of Football’ van Ajax. Dat meldt de Amsterdamse voetbalclub op de website. Beuker komt over van het Schotse Queen’s Park FC en tekent een contract tot juli 2028. Hij begint komende vrijdag.
De ‘Director of Football’ is een nieuw gecreëerde directiepositie, verantwoordelijk voor onder meer de jeugdopleiding en de scouting. De positie valt onder toezicht van de algemeen directeur, een positie die vanaf maart volgend jaar wordt bekleed door Alex Kroes. Zowel Kroes als Beuker hebben een verleden bij AZ Alkmaar. Beuker werkte er veertien jaar, onder meer als directeur voetbalontwikkeling.
Ajax gaat nog een andere technische directiepositie creëren, zegt interim-algemeen directeur Jan van Halst op de website van de club. „De oorspronkelijke functie van technisch directeur wordt over twee functies verdeeld. Naast Marijn gaat de club nog iemand aannemen die met name verantwoordelijk wordt voor transferzaken en voor het managen van de technische staf, van zowel Jong Ajax als Ajax 1”, aldus Van Halst. Het is nog niet bekend wie die functie in gaat vullen.
Lees ook Met oude namen bouwen aan een vernieuwd Ajax
VVD-Kamerlid en oud-minister Christianne van der Wal (51) maakte dinsdag onverwachts bekend dat zij uit de Tweede Kamer vertrekt. Over de redenen wilde Van der Wal, ook oud-partijvoorzitter, amper uitleg geven tijdens een persmoment. „Je weet niet waar je aan begint, het was voor mij een heel nieuw vak. Vol overgave ben ik dat avontuur aangegaan, maar gaandeweg kwam ik erachter dat het mij minder past”, zei Van der Wal algemeen.
Ze wilde niet zeggen wanneer ze had bedacht op te stappen, of wat de aanleiding precies was. Ze wilde vooral zeggen wat géén redenen zijn voor haar vertrek. Van der Wal vertrekt níet vanwege de samenwerking met de radicaalrechtse PVV, vertelde ze. Want het is bekend dat Van der Wal tijdens de formatie niet comfortabel was bij het vooruitzicht van samen met de PVV regeren.
Ze stapt ook niet op vanwege de draai in het stikstofbeleid door het kabinet-Schoof, zei ze. Tijdens het kabinet-Rutte IV was Van der Wal minister voor Natuur en Stikstof, en daarmee het gezicht van de politiek gevoelige stikstofaanpak.
Stikstofkaartje
Van der Wal begon haar politiek-bestuurlijke carrière in 2010 als VVD-gemeenteraadslid en wethouder in Harderwijk, en vanaf 2019 als gedeputeerde in Gelderland. In 2017 werd ze verkozen tot partijvoorzitter van de VVD, een functie die ze neerlegde toen ze in 2022 minister werd.
Lees ook
Minister Christianne van der Wal: een standvastig bestuurder op een alles-of-niets-missie
In juni van dat jaar kreeg ze nationale bekendheid om haar beruchte ‘stikstofkaartje’, dat voor het eerst concreet liet zien hoeveel stikstofreductie per gebied zou moeten worden gerealiseerd om Nederland aan de natuurnormen te laten voldoen. Na publicatie van dit kaartje werd Van der Wal meerdere malen thuis opgezocht door boze boeren, die hooibalen in brand staken en een politiewagen omver duwden rond haar huis. Ze noemde het later „een oorlogsgebied”, het was een zware periode voor haar gezin.
Onder leiding van Van der Wal werd onder meer 25 miljard euro vrijgemaakt voor de aanpak van natuur, water, klimaat en stikstof – deels voor het uitkopen van boeren. Maar toen klapte het Landbouwakkoord in 2023, en daarna kwam het kabinet-Rutte IV ten val.
Het beoogde fonds van 25 miljard euro, en het bijbehorende beleid voor het landelijk gebied, werd tijdens de formatie van het kabinet-Schoof weer ongedaan gemaakt – in bijzijn van de VVD. Sindsdien is er nog geen alternatief stikstofbeleid uitgewerkt door coalitiepartij BBB, die de minister en staatssecretaris levert op het ministerie van Landbouw.
Niet beschikbaar
Wegens de streep door haar stikstofbeleid wilde Van der Wal zich niet opnieuw beschikbaar stellen om minister te worden, vertelde ze tegen NRC in juli vorig jaar, kort nadat het nieuwe kabinet was aangetreden. „Ik zou het, ook gezien de stikstofparagraaf, heel ingewikkeld vinden om minister te zijn, omdat het kabinet met één mond spreekt.”
Toch zei Van der Wal er wel vertrouwen in te hebben dat het kabinet Schoof stikstof zou aanpakken, omdat het niet anders kon. „Ik zie de internationale verplichtingen. Ik zie de rechtelijke uitspraken. Ik zie ook de rechtszaken die eraan komen. En dat maakt ook dat er weinig keuze is of we het gaan doen.”
Teamspeler
Van der Wal werd Tweede Kamerlid, verantwoordelijk voor defensie en cultuur, en verdween grotendeels uit zicht. In maart 2024 was er nog even ophef toen ze stemde over een motie van BBB en NSC tegen de Europese Natuurherstelwet. Het demissionaire kabinet-Rutte IV was voorstander van die groene wet, maar de VVD-fractie was tegen.
Een klimaatactivist van actiegroep Extinction Rebellion (XR) heeft dinsdag aangifte gedaan tegen het Noord-Hollandse PVV-Statenlid Ronald van Tiggelen vanwege een aanrijding. Dat heeft de advocaat van de actiegroep, Willem Jebbink, aan NRC laten weten.
De aanrijding vond vorige week plaats in de buurt van het provinciehuis en Van Tiggelen is daarna doorgereden. De activist in kwestie, Trees Lammers, legde het voorval vast op camera. Tegen NRC zegt ze „geen seconde getwijfeld” te hebben of ze aangifte zou doen.
Van Tiggelen was op weg naar een vergadering van zijn fractie en reed op lage snelheid door een spandoek heen waarmee de klimaatactivisten de ingang blokkeerden. Daarbij reed hij Lammers aan, die meedeed aan de actie. Ze kwam op de motorkap terecht en viel daar vervolgens vanaf. Ze zou na de aanrijding in het ziekenhuis hebben verbleven met een lichte hersenschudding en een kneuzing in haar ruggenmerg. De actiegroep demonstreerde bij het provinciehuis in Haarlem tegen de vergunningen van de provincie voor de kooksfabrieken van Tata Steel in IJmuiden.
Andere vergadertijd
Hoewel Van Tiggelen het incident heeft bevestigd tegenover persbureau ANP en ook heeft erkend te zijn doorgereden, heeft hij geen excuses aangeboden. „Dit is niet voor herhaling vatbaar, daarom heeft de fractie besloten wekelijks op een andere tijd te vergaderen”, aldus Van Tiggelen. „Ik wil dit niet opnieuw, het zorgt er alleen maar voor dat dit soort clubs media-aandacht krijgt.” Naar eigen zeggen wist het PVV-Statenlid niet dat er iemand gewond was geraakt. Van Tiggelen was dinsdag niet bereikbaar voor NRC.
Volgens een vertegenwoordiger van XR die verantwoordelijk was voor de blokkade zal de actiegroep niet demonstreren op het nieuwe vergadertijdstip van de PVV. „Onze actie is niet tegen de PVV gericht. De hele Provinciale Staten schieten tekort, misschien met uitzondering van de PvdD.”
In Schiedam was eerder deze maand een stille tocht voor de 13-jarige jongen die door een leeftijdsgenoot is doodgestoken. „Als kinderen elkaar dit aandoen, waar gaan we dan heen met de wereld?” zei een deelnemer. In Liverpool werd onlangs de minderjarige jongen veroordeeld die in de zomer drie kinderen doodstak tijdens een dansles. Incidenten die de krant halen omdat doodslag door minderjarigen uitzonderlijk is. Maar de argeloze nieuwsvolger denkt dat het van kwaad tot erger gaat met de jeugd.
De indringende dramaserie Adolescence – een hoogtepunt dit seriejaar – volgt van zeer dichtbij de 13-jarige Noord-Engelse scholier Jamie die wordt verdacht van de moord op een meisje van zijn school. Het begint met een politie-inval bij hem thuis in de vroege ochtend. Bij een normale serie zou je vervolgens snel snijden naar een andere locatie, de plaats delict bijvoorbeeld, met langzaam opgediende flashbacks die het mysterie onthullen, totdat je na acht afleveringen helemaal begrijpt wie wat waarom heeft gedaan.
Maar regisseur Philip Barantini blijft met de camera bij Jamie, gaat met hem mee de arrestatiewagen in, en volgt een uur lang in real-time hoe hij op het politiebureau aankomt, op het lichaam gefouilleerd wordt, en samen met zijn vader geconfronteerd wordt met het bewijsmateriaal. Barantini filmt iedere aflevering in één take. Zonder weg te snijden blijft de camera een uur lang achter de personages aan lopen. Dat doet de regisseur virtuoos maar nooit in het oog springend. De techniek blijft steeds in dienst staan van het verhaal. Het geeft de serie haar gejaagde, intieme sfeer. De scènes worden zeer gedetailleerd uitgediept, de acteurs krijgen veel ruimte om te excelleren.
Het effect in de eerste aflevering is dat je sympathie meteen bij Jamie ligt. Die enorme politiemacht tegen zo’n kleine jongen die ook nog in zijn broek plast. Moeilijk te geloven dat hij zo’n misdaad pleegde. De tweede aflevering neemt je mee naar de middelbare school van Jamie en het slachtoffer. Deze school – de hel op aarde – toont je de voedingsbodem van het geweld: pesten, de giftige pikorde, de rol van sociale media hierin, in het bijzonder de seksistische ‘manosfeer’ en diens voorman Andrew Tate die een groeiend leger wrokkige jongens ophitst tegen meisjes.
Hoofdrolspeler en schrijver Stephen Graham. Foto Netflix
Persoonlijk
De serie dwingt je om je verwachtingen snel bij te stellen. Dit is geen whodunit die de misdaad uitpluist. Dit is ook geen onderzoek naar de invloed van de ‘manosfeer’ op puberjongen, naar de onveilige sfeer op middelbare scholen, of naar geweld tegen vrouwen en meisjes. Althans, dat komt allemaal aan bod, maar op een veel subtielere manier dan je zou verwachten. Serieleiders Stephen Graham (Peaky Blinders) en Jack Thorne (Joy) richten zich op het persoonlijke verhaal: hoe de misdaad het leven van Jamie en zijn gezin ontwricht.
Dit wordt uitgediept in de laatste twee, aangrijpende afleveringen. Het derde deel bestaat uit een gesprek in de jeugdgevangenis tussen Jamie (Owen Cooper) en een psycholoog (Erin Doherty). Subtiel en huiveringwekkend laat deze lange scène zien wie Jamie is: een kwetsbaar kind met een kort lontje, gepest en getergd, die zich een machismo aanmeet dat slecht bij hem past. Onwaarschijnlijk goed geacteerd trouwens, vooral als je bedenkt dat dit het debuut is van de 15-jarige Owen Cooper.
Het vierde deel volgt de rest van Jamie’s gezin op de verjaardag van zijn vader, een indrukwekkende rol van Stephen Graham. Het gezin leidt zwaar onder de moordzaak, maar ziet er ook liefdevol uit, ze proberen er toch wat van te maken. Een vrolijk moment in de auto kan echter zomaar omslaan in een woede-uitbarsting. Ondertussen pijnigen de ouders zich met de vraag: wat hebben we verkeerd gedaan? In hoeverre kun je je eigen kind kennen? Laat staan beschermen? De vader is een zorgzame man, maar hij is ook een opvliegend, getergd mannetje, ooit zelf mishandeld door zijn vader. Intergenerationele toxische mannelijkheid? Verklaart dat de moord? De serie stipt het aan maar wil nooit zeggen: zo zit het.
De uitzonderlijke misdaad blijft onbegrijpelijk. Wel kun je van dichtbij zien hoe mannenrazernij werkt, bij doodgewone mannen. En na de catastrofe komen de vader en de zoon afzonderlijk toch tot een onverwachte catharis.